Ranking szkół przyjaznych uczniowi

Co roku uczniowie klas ósmych szkół podstawowych i ich rodzice stają przed dylematem wyboru szkoły ponadpodstawowej.

• Jaką szkołę ponadpodstawową wybrać?
• Jaka szkoła będzie najlepsza dla mojego dziecka?
• Która przygotuje najlepiej do matury?
• Która da szansę rozwoju, wyboru dobrych studiów, a później kariery zawodowej?

Należy się jednak zastanowić, czy aby na pewno decyzja dotycząca rozwoju kariery zawodowej podjęta w wieku 14-15 lat jest tą decyzją ostateczną. Czy młody człowiek kończący szkołę podstawową już na pewno wie, co będzie robił w życiu? Oczywiście, niektórzy mają marzenia i plany na przyszłość, ale przecież nie wszyscy. Zarówno dla tych zdecydowanych, jak i nie, wybór szkoły nie jest łatwym krokiem.

W tym trudnym momencie rekrutacji do szkoły ponadpodstawowej pomóc mają RANKINGI. Najlepiej przecież, jeśli nasza szkoła będzie szkołą dobrą, czyli tą na wysokim miejscu w RANKINGU. Oczywiście najważniejszy jest ten najbardziej znany RANKING, bo on mówi wszystko o jakości szkoły…

Dlaczego tak bardzo lubimy rankingi? Co jest w nich tak magicznego, że często nie czytając metodologii, ślepo wierzymy wynikom? Ile osób czytając najpopularniejsze rankingi szkół ponadpodstawowych w Polsce zastanowiło się, na jakiej podstawie ustalana jest hierarchia szkół?

W znanych rankingach brane są pod uwagę przede wszystkim wyniki uzyskane na maturach z przedmiotów obowiązkowych i dodatkowych oraz sukcesy w olimpiadach. A przecież wyniki na maturach zależą od wielu czynników, nie zawsze od poziomu nauczania.

Zastanawiam się, czy podczas tworzenia rankingów brano pod uwagę:

• Ilu uczniów przygotowuje się do matury na dodatkowych kursach, a jaka grupa korzysta tylko z wiadomości uzyskanych w szkole?
• Co z uczniami, którzy przystępują do matury z przedmiotów, których nie realizowali w szkole?
• Czy wyniki takich uczniów są brane pod uwagę i czy  mają wpływ na pozycję szkoły w rankingu?
• Jeśli tak, to dlaczego? Skoro szkoła nie miała wpływu na wykształcenie młodego człowieka z danego przedmiotu?

 

Kolejnym bardzo ważnym w rankingach kryterium są sukcesy w olimpiadach. Niestety rankingi nie biorą pod uwagę sposobu, w jaki uczniowie przygotowywali się do tych olimpiad.

• Przecież nie wiemy, czy dana szkoła prowadzi dodatkowe zajęcia dla osób przygotowujących się do olimpiady przedmiotowej czy po prostu przyszli do niej zdolni uczniowie, którzy samodzielnie przygotowali się do konkursu.
• Ranking nie odpowiada na pytanie, ilu olimpijczyków po szkole podstawowej dostało się  do pierwszej klasy. Bo przecież wiemy, że niektórzy mają do dodatkowej nauki predyspozycje i chęci, dzięki którym podejmują takie wyzwanie, zarówno w szkole podstawowej, jak i liceum czy technikum.
• Czy fakt, że do szkoły przyszli zdolni uczniowie, powinien wpływać na miejsce danej szkoły w rankingu? Liczba olimpijczyków w danej szkole zależy przecież nie tylko od poziomu nauczania w danej placówce, ale również od możliwości i chęci uczniów, którzy do niej uczęszczają.

Niestety, rankingi oparte na wynikach i punktach powodują niezdrową rywalizację między szkołami, której negatywny wpływ odczuwają najczęściej uczniowie „niepasujący” do poziomu danej szkoły.  Kto określa poziom szkoły? RANKING! Oczywiście. A może poziom szkoły wyznacza dyrekcja, która czeka z niecierpliwością na coroczne wyniki takiego konkursu, marząc aby znaleźć się choć kilka miejsc wyżej niż w poprzednich latach? A może poziom szkoły wyznaczają nauczyciele, którzy próbują doprowadzić swoich uczniów do lepszych wyników, gdyż taka jest misja szkoły i nacisk ze strony zarządzających placówką? Najważniejsze są wyniki i rankingi… A może poziom szkoły kształtują uczniowie, a raczej ich wyniki osiągnięte na egzaminach. No właśnie, wyniki, punkty, poziom, ranking. A gdzie w tym wszystkim jest uczeń?

Dlaczego rodzicom zależy na ocenach? Czy to one kształtują ich dziecko? Czy to one wyznaczają, czy będzie wartościowym człowiekiem i „coś” w życiu osiągnie? Dlaczego syn lub córka mają pójść do tej szkoły, a nie innej? Bo oczywiście, ta jest wyżej w RANKINGU, a tamta niżej. Po tej szkole dziecko osiągnie sukces, a po tej „słabszej” nie. Czy tak to powinno wyglądać? Kiedy rodzice zrozumieją, że najważniejsze jest szczęście ich dziecka i dobre samopoczucie w miejscu, w którym przebywa pół dnia i próbuje spełniać swoje marzenia? Kiedy najważniejsze będą nie oceny, a wiedza zdobywana według własnych zainteresowań dziecka, indywidualny rozwój, zdrowie psychiczne, zawarte w szkole przyjaźnie albo możliwość realizowania swoich pasji po lekcjach? Dobro dziecka powinno być głównym kryterium w wyborze szkoły, a nie punkty, rankingi, oceny, olimpiady. Tak wiele w tym systemie zależy od opinii uczniów i ich rodziców. To Wy, uczniowie i rodzice, macie wpływ na prawdziwy, ten najistotniejszy dla Was, ranking szkół.

Może warto więc zastanowić się, co jest dla nas – rodziców i uczniów – najważniejsze i poszukać odpowiedzi na to pytanie. Może znajdzie się ranking, który będzie się wpisywał w nasze potrzeby. Nie warto ślepo wierzyć rankingom, skoro nie powstały w oparciu o wartości, na których nam najbardziej zależy.

Dlatego też w tym roku proponuję mój ranking, czyli:

„Ranking szkół przyjaznych uczniowi”- zestawienie, w którym jedynym kryterium była liczba uczniów, którzy odeszli z danej szkoły w ciągu roku szkolnego.

Czy to jest istotne? A dlaczego nie? Dla mnie, jako matki, ważniejsza od liczby olimpijczyków w danej szkole jest informacja, ilu uczniów z tej szkoły odeszło. Czy moje dziecko ma szansę dotrwać w danej szkole do matury?  Czy, jeśli nie wpisze się w poziom szkoły (cokolwiek to oznacza), będzie musiało ją zmienić? Czy przy niepowodzeniu z jakiegoś przedmiotu zostanie mi zasugerowana zmiana szkoły? A może w danej szkole jest nieprzychylna atmosfera, w klasie lub na konkretnym przedmiocie, która doprowadzi moje dziecko do skrajnie negatywnych emocji, a nawet depresji? Chciałabym tego uniknąć. Czy mój ranking odpowie na te pytania? Oczywiście, że nie. Nie mam informacji, a szkoda, dlaczego uczniowie z danej szkoły odeszli. Jednak skala problemu w odniesieniu do konkretnych placówek, może już dać materiał do przemyśleń. Tak jak napisałam wcześniej, każdy ranking może być wartościowy, kwestia umiejętnego wyciągania z nich wniosków.

Nie wierzmy ślepo rankingom, albo twórzmy własne, oparte na ważnych dla nas kryteriach, które choć trochę pomogą nam podjąć decyzje związane z przyszłością naszych dzieci. Nie jesteśmy w stanie zmienić systemu edukacji w Polsce, ale może nauczymy się w końcu, że to MY możemy wytyczać nowe trendy i wskazywać wartości, które powinny być istotne dla szkół, aby były popularne wśród młodzieży. Bo o to toczy się walka wśród szkół ponadpodstawowych, o liczbę kandydatów w rekrutacji. A właśnie MY RODZICE powinniśmy decydować, czym szkoły będą chciały się chwalić – liczbą olimpijczyków, czy dbaniem o dobrostan psychiczny swoich uczniów.

Ranking szkół przyjaznych uczniowi

Ranking dotyczy publicznych liceów w Warszawie. Pomysł zrodził się podczas poszukiwania odpowiedzi, w jakiej szkole moje dziecko będzie się czuło dobrze.

Jak powstał?

W ramach wniosku o informację publiczną, wysłałam pytanie do Biura Edukacji Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy o liczbę uczniów, którzy w terminie od 1 października 2021 do 31 maja 2022 r.  odeszli ze szkół ponadpodstawowych w Warszawie. Do tej liczby nie mieli być wliczaniu maturzyści, którzy kończą szkołę w kwietniu oraz obywatele Ukrainy, którzy byli przyjmowani do szkół ze względu na toczącą się w ich kraju wojnę. Pytanie zadałam na początku czerwca. Po dwóch tygodniach otrzymałam odpowiedź, że m. st. Warszawa nie zbiera takich danych i powinnam zadać to pytanie każdej szkole z osobna. Szkoły, jako samodzielne placówki, mają obowiązek odpowiadać na każdy  wniosek o informację publiczną. Tak też zrobiłam.

Wysłałam wniosek o informację publiczną do 86 liceów warszawskich. Dane teleadresowe jednostek pobrałam z serwisu Biura Edukacji Urzędu m. st. Warszawy. Odpowiedź uzyskałam od 78 szkół. Dane w zestawieniu oparte są zatem na oficjalnych odpowiedziach uzyskanych ze szkół. Z zestawienia wykluczyłam szkoły mistrzostwa sportowego. Liczbę wszystkich uczniów w danej szkole uzyskałam z serwisu Biura Edukacji Urzędu m. st. Warszawy lub, w przypadku zespołów szkół, od samej placówki.

Ten ranking jest sygnałem. Nikt za nas nie zmieni systemu polskiej edukacji. Jeśli chcemy, aby nasze dzieci uczyły się w bardziej sprzyjających warunkach, to musimy o tym głośno mówić i o to walczyć. My – rodzice. I nie jest to walka przeciwko nauczycielom, gdyż wielu z nich myśli podobnie. To protest przeciw systemowi, przeciw rankingom, które powodują niezdrową rywalizację między szkołami i wpłynęły na fakt, że bardziej istotne dla wszystkich są wyniki egzaminów, a nie najważniejsze ogniwo edukacji, czyli uczniowie.